[2500] wiecej-niz-slowa.blogspot.com

Ocena bloga: wiecej-niz-slowa.blogspot.com

Pierwsze wrażenie:

Mojego pierwszego wrażenia na Twój blog nie daje się wyrazić tak po prostu, bo to więcej niż słowa, to... Taka moja marna zabawa słowami. Adres jest znakomity, naprawdę. Może reprezentować opowiadanie, pamiętnik, nawet bloga z grafiką. Jest uniwersalny, nie sygnalizuje z góry, jaka jest tematyka bloga, tym samym zaciekawia potencjalnego czytelnika do wejścia na stronę. Same pozytywy.

Pomilczmy razem... no bo tak — zakładam, że znanym cytatem to nie jest, dlatego nie wymagam cudzysłowu i autora. Dalej trzymasz się, świadomie bądź nie, schematu tajemniczości. Gdybym znalazła Twojego bloga poprzez przeglądarkę, weszłabym, żeby sprawdzić, co się za nim kryje i byłabym pewnie zdziwiona, a może nawet zaskoczona tematyką. Napis na belce dla pamiętnika byłby dobry, dla opowiadania... Niezbyt. Takie są moje odczucia. Mam wrażenie, jakoby słowa te nie miały związku z fabułą w twojej historii. Tego, co prawda, jeszcze nie wiem, bo nie zaczęłam nawet czytać, ale takie jest moje pierwsze wrażenie. Dużo bardziej wolę w takich momentach cytat bądź zdanie wyjęte wprost z opowiadania, ale takie sugerujące właściwą treść czy też relacje pomiędzy bohaterami. Teraz, jak to napisałam, doszłam do wniosku, że w sumie na belce mogłyby być ukryte owe relacje i jakoś nabrałam do niego większego przekonania. Czasami muszę głośniej pomyśleć.

10/10

Szata graficzna:

Na nagłówku znajdują się dwie postaci, jedną z nich rozpoznaję, gdyż jest to Tom Felton, znany jako Draco Malfoy. Drugą osobą z szablonu jest dziewczyna, znana mi już jako Elizabeth. Oboje są umieszczeni obok siebie, jednak jakby nie obok siebie. Tłem, jak i dodatkiem jest znak Gryffindoru oraz Hogwart? Wygląda bardziej jak chata Hagrida, ale no cóż. Nie podoba mi się jednak czcionka zastosowana w nagłówku. Jest taka mało artystyczna. Jednakże całość jest naprawdę ładna. Prawa strona, w skład której wchodzą ramki, jest uporządkowana, lewa, na której są bohaterowie kipi... wiadomo czym, bo Tom na tej sesji wygląda jak facet. I podoba mi się to, że nagłówek jest nieruchomy, bo dzięki temu mogę czytać opowiadanie, tekst się przewija, a ja nadal widzę twarze głównych bohaterów.

9/10

Treść:

Prolog: W pierwszym akapicie uciekło Ci wcięcie, jeśli chodzi o sprawy techniczne. Jeszcze nie potrafię zrozumieć sensu tejże historii po przeczytania prologu. Pierwszy akapit zabrzmiał, jakby uczennica miała romans z nauczycielem. Chociaż raczej tak było. Kolejne natomiast traktowały o koledze głównej bohaterki, bodajże. To był tak szybki zwrot akcji, że z początku nie zauważyłam zmiany, później nie pasowała mi całość. Na sam koniec okazało się, że przyjaciel rozmawiał z nią o miłości, co powiązała z tym, co czuje do swego nauczyciela. Jednak najbardziej podobało mi się wykorzystanie milczenia, co potwierdziło słowa z belki, które od razu zyskały na wartości.

Rozdział 1: Nie będę ukrywać, że gdy zaczęłam czytać, miałam deja vu. Wydawało mi się, że już gdzieś spotkałam się z takimi słowami, pomysłem. Później już nieco ochłonęłam, odetchnęłam i wszystko się wyjaśniło. Tamto opowiadanie, z którym skojarzyłam Twoje, było delikatnie podobne, już nawet nie pamiętam jaki miało tytuł. Nie jestem w pełni przekonana do pomysłu, aby dziewczynka ze świata rzeczywistego, czytająca "Harry'ego Pottera", znalazła się w świecie magicznym, bo dostała list z Hogwartu od samego Malfoya. Nie chcę po pierwszym rozdziale wypowiadać się na temat tego pomysłu, bo może ta koncepcja po przeczytaniu reszty mi się spodoba. Kto wie? 

Rozdział 2: Bardzo spodobał mi się opis Dracona Malfoya. Był długi, opisał go wszerz i wzdłuż. Równie dobry był ten o Teddym, ale myślę, że pałam do niego tak niesamowitą sympatią, że spodobałoby mi się każde zdanie o nim. Szkoda tylko, że gdy opisywałaś przyjaciół Elizabeth, którzy nie są jedynie tymi "od przedziału", nie zrobiłaś tego równomiernie. Najbardziej odczułam pominięcie Olivera, który według głównej bohaterki jest jedynie dobrym uczniem, a gdzie to ma się do ich przyjaźni? Dlatego tu dodałabym więcej zdań, aby można było odczuć, że są zgraną paczką, taką na dobre i na złe, a myślę, że są.

Rozdział 3: Coraz bardziej nabieram pewności, że to Malfoy jest tym nauczycielem z prologu. Jestem wręcz tego pewna. Scena w gabinecie u dyrektorki zdecydowanie na plus. Cięty język Elizabeth, jej radość, gdy się dowiedziała, że jedzie na konferencję, odzywki Malfoya, wszystko to połączyło się w naprawdę dobrą całość. Postanowiłaś, mimo że dziewczyna nie pochodzi ze świata magicznego i jest Mugolakiem, obdarować ją czymś niezwykłym, w jej przypadku jest to czytanie z oczu. Nie potrafię sobie jednak przypomnieć, o ile w ogóle to miało miejsce, aby Czarny Pan, Severus bądź Dumbledore posiadali tę moc, a o tym wspominasz. W każdym razie jestem jedynie ciekawa jak ta moc wpłynie na rozwój wypadków, jeśli wpłynie.

Rozdział 4: Zauważyłam, że sporą rolę w twoim opowiadaniu odgrywa nawet Longbottom, który jest opiekunem Gryffindoru. Od czasów Harry'ego chłopak się wyrobił i mądrze gada, przynajmniej ty go tak wykreowałaś. Pomógł Elizabeth zrozumieć, tak myślę. I tak szybko się do Dracona może nie przekona. Nie wiem, jak dalej pociągniesz wątek Teddy'ego i Victorie, ale na razie jest sztuczny i nie wprowadza za wiele do opowiadania.

Rozdział 5: Początek mi się nie podobał. Ciągle wiercisz nam w brzuchu o tym, że Dracon nadużywa alkoholu, a potem stosuje eliksir na kaca. Niech to robi, ale czy to coś wnosi do historii? Wiem, że on jest jednym z głównych bohaterów, ale akurat ta jego cecha jest tutaj mało potrzebna. Chyba, że masz zamiar jego alkoholizm wykorzystać do niecnych celów? Tyle że, jak na razie, nic na to nie wskazuje, żeby tak miało być. Środek rozdziału również należał do kiepskich. Przyjaciele zrobili wielkie halo o, tak naprawdę, nic. Końcówka natomiast zapowiada, że może być lepiej w następnych rozdziałach, bo zaczyna się coś dziać.

Rozdział 6: Były wielkie zapowiedzi, ale ostatecznie stwierdzam, że dialog nie pasował do scenerii. Przedstawiasz ich jako bojących się Lucjusza, ale mimo wszystko postanowili pożartować sobie z Harry'ego Pottera, a Elizabeth odważyła się nawet odpyskować Śmierciożercy. Dlatego jak mówiła o przerażeniu, to po prostu nie potrafiłam uwierzyć w jej słowa. Za bardzo się zagalopowałaś. Chciałaś dobrze, bo było całkiem zabawnie, ale myślę, że miało wyjść zupełnie inaczej. Druga część tego rozdziału była znacznie lepsza. Opisałaś jej uczucia, doznania, myśli, które towarzyszyły jej po tym, jak Lucjusz rzucił na nią zaklęcie, jednakże najbardziej spodobał mi się fragment z uczuciowym Malfoyem.

Nazwałaś skrzata Lodówka, czy mi się zdaje? Rozbawiło mnie. Ach, te moje poczucie humoru.

Rozdział 7: Niektóre odzywki Malfoya, nauczyciela wobec uczennicy, są nie na miejscu. W Twoim opowiadaniu szkoła jest raczej z tych przyjaznych uczniom, ale dyrektor chyba powinien zareagować na takie zachowanie. McGonagall próbuje, nie da się tego ukryć, ale jak jest zirytowana długością ich kłótni, albo ma dość śmiania się z tej sytuacji, bo jej nie wypada. To tyczy się również poprzednich rozdziałów. Drugą sprawą, która mnie irytuje, jest zrobienie z Harry'ego ćwoka do potęgi. Nigdy w życiu po przeczytaniu książek, bym tego nie powiedziała. I gdy czytam, że jest taki i owaki, to ciśnienie mi się dźwiga.

Sen, a myślałam, że to retrospekcja, bo ten sam zabieg kursywy. Było o zaręczynach Victorii i Teddy'ego. Chwilę później opisywałaś to samo, tyle że krócej i gorzej. A to sny są zazwyczaj zlepkiem słów.

Rozdział 8: Zarzucałam wcześniej pominięcie Olivera, więc chłopak sam się tym zajął i postanowił wyznać Anicie, a dokładnie kotce Filcha, bo z Irytka złośliwy poltergeist, że kocha Elizabeth. Pewnie obeszłoby to wszystkich, ale chłopak postanowił zemścić się na nieznośnym duchu za rozpowiadanie plotki, jakoby się zakochał w kocie. Pierwszą część opowiadania jednak zajął inny wątek, a mianowicie Malfoya i głównej bohaterki. Zawsze, gdy opisujesz ich spotkania, oni się kłócą albo docinają sobie, to drugie jednak ma często taki "erotyczny" charakter.

Rozdział 9: Pierwsze o czym napomknę to hasło do gabinetu McGonagall: - Malfoy, dzióbeczku, dziób, dziób. Padłam! Po prostu to zwyciężyło z całą resztą postu, w którym to doszło do wcześniej wspomnianej zemsty, na której ostatnią osobą do przyłapania miała być Elizabeth, ale oczywiście wyszło jak zwykle. Nie spodziewałam się w sumie niczego innego. Draco wstawił się za dziewczyną i mimo zapewnień myślę, że ma w tym jakiś interes. Następnie panna Seymour broniła nauczyciela, ale u niej raczej podstępu nie wyczuwam, z wiadomego powodu.
Ostatnie zdanie w rozdziale uległo destrukcji.

Rozdział 10: Nie wspomniałam jeszcze o jednym. Długość rozdziałów zabija. Czytam i czytam, a końca nie widać. Z jednej strony dobrze, z drugiej niekoniecznie. W tym odcinku niespecjalnie się coś działo. Nie czytało się źle, bo masz dobry styl pisania i czyta się naprawdę płynnie, ale kolejny długi rozdział, którego połowa była rumienieniem się Elizabeth i przypatrywaniu się przez nią nauczycielowi, a druga ociekała ironią, sarkazmem, głupimi odzywkami z obu stron, to jednak za dużo.

Rozdział 11: Tak się rzucałam, że wspominasz o alkoholizmie Malfoya, ale... Boże, ja czekałam na ten rozdział. W końcu było coś konkretnego. Jednak, żeby nie było za kolorowo, to mogłaś całe to wydarzenie przerwać zaraz po zaśnięciu Elizabeth, ewentualnie zaraz jak doprowadził ją do dormitorium. Ciągniecie tego rozdziału poprzez jej wizytę u Elodie było zbędne, a tym bardziej średnio pasowało do całej reszty. Tak wiem, że nie musi pasować, ale chwilę wcześniej czytałam o wielkiej miłości i wielkim zawodzie, a później raz, dwa i trzy, i jest w innym miejscu.

Rozdział 12 - 13: Coraz większa bliskość między uczennicą i nauczycielem. Powinnam cię ganić za taki pomysł, ale masz szczęście, że to nie Hermiona i Snape. Tego bym nie strawiła.

Ta sprawa z jasną i ciemną stroną jest nad wyraz rozdmuchana. Oni myśleli, że co? Ta dobra pozbędzie się zła bez jego czynienia? No naprawdę Elizabeth zabłysła, wcale się nie dziwię, że Draco ciągle jej mówi, że jest głupia. No i jeszcze ten Mike Stuart. Urwał się z choinki i rozsiewa ploty. Cholera, ale się wczułam. Ogólnie plus za opis momentu w życiu nauczyciela za pomocą Elizabeth, która weszła do jego głowy. Szczególnie ten moment z malutkim dzieckiem. Całkiem zgrabnie również opisałaś relację między główną bohaterką a jej kuzynką.

Rozdział 14: Elizabeth naprawdę się niczego nie domyśliła? Znaczy myśli, że on ma w tej piersiówce alkohol? Zaintrygowałaś mnie domniemanym czytaniem w myślach przez Malfoya oraz jego Patronus, będący pingwinem, który jest taki sam, jak ten od Elizabeth. Przepraszam, że więcej teraz jest o treści w rozdziałach, niż o sprawach technicznych, ale tak to jest, gdy mnie coś zaciekawi. Zresztą pisanie idzie ci coraz lepiej.

Rozdział 15 - 16: Postanowiłaś jednak wykorzystać jej dar i go powiększyć za pomocą nowej umiejętności - Oklumencji. Nie wynikło z tego nic dobrego, chociaż można uznać, że plusem było, że sam zainteresowany się dowiedział, co chodzi po główce jego uczennicy. Brakuje mi tych przyjaciół z przedziału. Nie pojawiają się zbyt często i ich miano traci na wartości. Gdy wyzdrowiała, poszła na zajęcia z Eliksirów i od razu zaczęły się ujemne punkty. Dziwię się, że reszta uczniów nie protestuje, skoro odbiera im te punkty za nic, tak naprawdę. Pogoniłaś z akcją. Na Twoją niekorzyść jest to, że zrobiłaś to wszystko w jednym rozdziale, już mogłaś te święta sobie darować w szesnastce i przenieść je do następnego postu.

Rozdział 17 - 18: Bracia bliźniacy nadal zachowują się jak małe dzieci. Średnio mi się to podobało, bo oni zachowywali się gorzej niż jak mieli po piętnaście lat. W każdym razie opisałaś święta, jednak średnio z tego coś wyszło, wspomniałaś tylko o dzieleniu się opłatkiem z Hermioną i Malfoyem, co oczywiście nie odbyło się bez złośliwości, chociaż w ich przypadku to wyraz sympatii między nimi. Brakowała mi więcej świąt w świętach. Obyczaje, potrawy, prezenty, cokolwiek. Opis obdarowywania był, ale tylko dla głównych bohaterów, a gdzie reszta? Myślę, że pisanie w pierwszej osobie mimo wszystko obliguje cię do pisania o reszcie osób. A nuż też byłoby śmiesznie. Przecież mają w rodzinie dwóch śmieszków.

Rozdział 19 - 20: Już w poprzednim poście znaleźli się na Konferencji i znów miałam wrażenie, że całe to wydarzenie jest zupełnym tłem. Myślałam, że skoro Elizabeth była bardzo nakręcona na ten wyjazd, to opiszesz go pod kątem, który ją interesuje. Czyli byłoby więcej eliksirów i spotkań z Mistrzami. Nie mówię, że w ogóle ich nie było, bo bym skłamała, ale jeśli już z kimś rozmawiała, to miało to jakieś powiązania z Malfoyem. Dziwię się również, że nauczyciel nie ma oporów. Sam się jej nadstawia. A ona jest tylko nastolatką, jej myśli krążą tylko wokół Dracona, a on wydaje się napawać jej miłością do niego. W ostateczności, nie chcę, by ją skrzywdził. Na razie jest cud, miód i orzeszki. On się dla niej poświęca, nie śpi w nocy, a jak już zaczął to w jej ramionach, tańczył z nią przy wszystkich na Sylwestrze, a później nawet się całowali. I ktoś im się przyglądał, to mnie najbardziej zaintrygowało. A propos 31 grudnia, zbyt szybko z Konferencji wróciłaś do domu Weasley'ów. Jedno się dobrze nie zakończyło, a oni już świętują.

Rozdział 21 - 23: Myślałam, że to Victorie wszystko widziała, ale na nieszczęście głównej bohaterki jednak była to największa plotkara Hogwartu. Długo jednak się nie nacieszyła tą informacją, bo James usunął jej pamięć. Tylko co on właściwie robił na tej imprezie?

Ted zerwał zaręczyny, tylko dlaczego?

Rozmowa nauczyciela z uczennicą, a później wysyłanie sobie liścików przez szalonego pingwina. To drugie było nawet zabawne, jednak dziwi mnie to, że nikt specjalnie nie reaguje, nie podejrzewa ich o cokolwiek, a przecież Draco nie zawsze ma taki humor, tym bardziej wobec Szlamy. Jest to dość nietypowe, nie sądzisz?

Rozdział 24 - 26: Te posty opierały się głównie na braku zaufaniu, na zarzucaniu sobie rzeczy, które, jak się później okazywało, nie miały miejsca. Zaczęło się między głównymi bohaterami psuć, ale nie tylko, również Ted z Victorie się rozstali i w sumie dopiero teraz spodobał mi się ten wątek.

Na plus i minus: długość rozdziałów. Nie zawsze jest to dobre rozwiązanie, już nie chcę wnikać w to, że nadrabianie tych wszystkich postów jest trochę nużące, mimo dość ciekawej historii, ale po prostu czasami była akcja, coś się działo, kończyłaś to i potem zaczynałaś nowy wątek. Można to potraktować jako rozluźnienie akcji, ale jednak wolę, jak rozdział kończy się w odpowiednim momencie, nawet jeśli jest przerwany w takim, że mam ochotę krzyczeć na autorkę. Na szczęście mam przywilej, bo następny rozdział zawsze czekał w archiwum.

Dialogi również zaliczę do tej nieformalnej kategorii, ponieważ czasami były przesadne, wręcz parodiowały dzieje Harry'ego Pottera, a przypuszczam, nawet to wiem, że Twoje opowiadanie ma się daleko do parodii. Dialogi nie były również jakoś tak przesadnie rozbudowane, jeśli chodzi o względy intelektualne. Czasem zapominałam, że połowa bohaterów ma po osiemnaście lat. Nie potrafię również zrozumieć, jak uczennica może z taką pewnością siebie zwracać się do nauczyciela. Ale to może ja już jestem starej daty.

Pozwolę sobie umieścić również tutaj bohaterów, co prawda Malfoya znam we wszystkich możliwych perspektywach, bo tak się złożyło, że Elizabeth bardzo, a to bardzo lubiła o nim mówić i myśleć. Ale w sumie o samej głównej bohaterce nie wiem jakoś specjalnie za dużo, w każdym razie czuję niedosyt związany z jej postacią. Jak również z jej przyjaciółmi, których zaczęłaś opisywać dokładniej dopiero teraz, jak zaczęła im się przyjaźń rozwalać i zaczęły się kłopoty. Szkoda, że świat głównej bohaterki kręci się tylko wokół nauczyciela. Co prawda, nie żałuję, ze przeczytałam te sceny, bo niektóre były naprawdę dobre. Zresztą kibicuję im, tylko myślę, że powinnaś bardziej uzmysłowić dzielące ich różnice, już o wieku nie wspominam, bo szczerze mówiąc, dopiero gdy przeczytałam któryś z Twoich komentarzy na blogu, dowiedziałam się, ile oni tak naprawdę mają lat.

Akcja. Hmm... jest mało dynamiczna. W kółko ten sam wątek, raz próbowałaś zrobić coś wow!, wtedy kiedy wprowadziłaś wątek z Lucjuszem, tyle że wyszła z tego parodia, a nie coś, co mogłoby poruszyć inne wrażenia, niż tylko moje: boże, niech oni się w końcu pocałują. Swoją drogą, albo przedawkowałam romanse, albo ty przez opisy i dialogi potrafisz wprowadzić między tą dwójkę coś, co po prostu prosi się, aby byli razem. I  wiem, że w głównej mierze, twój "Harry Potter" kręci się wokół tego związku, ale czasem prosi się o rozlew krwi, jakby to powiedziała Foremniak.

19/30

Pisownia:

Rozdział 1:

- Elizabeth - matka nazywała ją pełnym imieniem [...] Nie możemy tutaj zostać, bo...- wiesz dobrze jak jest — po imieniu kropka, natomiast po myślniku słowo wielką literą x2, przecinek przed jak

- Jeszcze dwa dni temu uśmiechałaś się szeroko do pani Collins, a teraz znowu jej nie lubisz. - warknęła Eliza, a jej zielonkawe oczy zapłonęły z furią. — zbędna kropka po słowie lubisz

- Co to za bzdury? - pani Seymour zaczęła się denerwować. — po myślniku wielką literą

Rozdział 2:

[...] panno Seymour, w tej książce jest wiele bzdur - Elizabeth zarumieniła się gwałtownie. — kropka przed myślnikiem

Rozumiał i chociaż bolało był szczęśliwy — przed był przecinek

- Jak to został bohaterem? - dziewczynka nie ukrywała zaskoczenia. — po myślniku wielką literą

Jednakże nie rozumiem, dlaczego odpowiadasz, na pytanie skierowane do kogoś innego, panno Seymour. — bez przecinka przed na pytanie

[...] że panu współczuje, panie profesorze — brakuje ogonka w wiadomym miejscu

Jak ty byś się zachował, gdyby twój ojciec uciekł z Azkabanu po to żeby zabić i ciebie i twoją matkę. - za późno ugryzłam się w język. — przecinek przed żeby, wielką literą słowo po myślniku

Tuż po pierwszych lekcjach w tym roku, zmierzałam do gabinetu dyrektorki.— bez przecinka

- Nie wezmę jej, jeśli będzie mi tak pyskować... - profesor spojrzał wymownie na McGonagall.— wielką literą profesor

- Pańskie oczy nie mają wyrazu - uniósł brew, a ja zauważyłam w oczach zabłysło zaskoczenie. — po słowie wyrazu kropka, natomiast słowo uniósł wielką literą

Rozdział 4:

- Słucham? - moja dłoń już spoczywała na klamce od drzwi — wielką literą moja

Rozdział 5:

Uważał to, za jej zemstę i brak kontroli — bez przecinka

Nie spodziewałam się zobaczyć ich wszystkich, w komplecie jeszcze zanim sama tam dotarłam — przecinek przed jeszcze, wcześniejszy zbędny

Ted nadal stał bez ruchu przypatrując się sytuacji, z zimną krwią oczekując mojego wyjaśnienia.— przecinek przed przypatrując

- Harry Potter - blondyn uśmiechnął się nonszalancko, z wyraźną drwiną w głosie. — po nazwisku kropka, a słowo blondyn wielką literą

Rozdział 6:

- Incantatem - zdjęłam z nas zaklęcie kameleona — kropka po zaklęciu, natomiast po myślniku wielką literą

- Też mi coś - próbowałam wstać, ale nie do końca mi się to udało — kropka po coś, wielką literą próbowałam

Rozdział 7:

- Yyy... - dziewczyna nie była w stanie wydusić z siebie więcej — po myślniku wielką literą

Rozdział 8:

- Elizabeth - ktoś uparcie szturchał mnie w ramię — po myślniku wielką literą

Rozdział 9:

- Filiusie - dyrektorka skinęła głową. — po myślniku wielką literą, a po imieniu kropka

- A tatuś ci nie mówił, że żyje między innymi dzięki profesorowi Malfoyowi, James? - na pomoc przyszła mi Victorie. — po myślniku wielką literą

Rozdział 10:

Myślałem, że to już ustaliliśmy, ale skoro chcesz... - i jak na zawołanie, na jego twarzy wykwitło szatańskie zadowolenie — po myślniku wielką literą

Założyłam ręce na piersi z niecierpliwością oczekując aż zacznie mówić. — przecinek przed aż i po piersi

- Właściwie, to kompletnie o tym zapomniałam. - przyglądałam się teraz uważniej stalowym tęczówkom, ale nie mogłam z nich niczego wyczytać. — po myślniku wielką literą

[...] syknął idąc w kierunku wspomnianego wcześniej regału — przecinek przed idąc

Bycie mistrzem zarówno w Passionencji, Legilimencji i Olkumencji — literówka w ostatnim słowie

- Żadnej, Seymour, żadnej - to były słowa, które tak mnie zszokowały. — kropka po żadnej, po myślniku wielką literą

Rozdział 11:

Podczas lekcji nie mogłam, od tak próbować z nim podyskutować — przecinek po tak, i raczej zamiast od ma być ot

-Kuuuuurwa! - temu oto przekleństwu towarzyszył dźwięk tłuczonego szkła. — po myślniku wielką literą

- Czy ja wyglądam niepoważnie? - tym razem na jego twarz wkradł się rozbrajający uśmiech, który sprawił, że zrobiło mi się gorąco. — po myślniku wielką literą

Drzwi otworzą się dopiero, gdy wytrzeźwieje — ogonek przy wytrzeźwieję

[...] szepnęłam, po dłuższej chwili milczenia — bez przecinka

- Czytałaś Harry’ego Pottera? - na jej twarzy wymalował się kompletny brak zrozumienia. — po myślniku wielką literą

Rozdział 12:

Jest, jak Snape — bez przecinka, porównanie

Ona nie była gorsza niż my wszyscy... - tymi słowami kompletnie mnie zaskoczył [...] — po myślniku wielką literą

[...] że chcę abyś został Śmierciożercą? — przecinek przed abyś

Rozdział 17:

- Nie przepraszaj. Nie powinnam była zostawiać tego na wierzchu - podeszła do biurka i wzięła do rąk czarny album. — po myślniku wielką literą

Rozdział 18:

Nadal trzymałam się jego i czułam, że jeśli puszczę, do wyląduję na czterech literach — literówka

bo te drugie drzwi, jak się okazało, prowadziły właśnie do tam — literówka

Rozdział 20:

Finałem tego dnia, była zabawa sylwestrowa. — bez przecinka

Ułożyłam dłoń na jego ramieniu, a druga spoczęła w jego, większej. — yy?

- Lizzy, właśnie uratowałem cię od tańca, z Malfoyem — zbędny przecinek przed z Malfoyem.

Rozdział 21:

- Elizabeth - na dźwięk swojego imienia aż podskoczyłam.— kropka po imieniu, po myślniku wielką literą.

Rozdział 23:

- Angelina Rey - i wywalił ją do ognia. — kropka po nazwisku, po myślniku wielką literą.

Rozdział 26:

- Nie miałeś prawa! - i wymierzyłam mu siarczysty policzek — po myślniku wielką literą.

5/10

Linki, ramki, dodatki:

Link do naszej ocenialni jest, choć się go naszukałam, bo weszłam w zakładkę, gdzie się go spodziewałam, przejrzałam linki i nic. Dopiero później przeczytałam wstęp. U mnie to całkiem normalne, najpierw rozwiązuję zadania, później czytam polecenia. Jak już zaczęłam pisać o odsyłaczach, to będę to kontynuować. Podoba mi się to, że wymieniając linki do blogów, które czytasz, piszesz o nich dwa zdania. Wydaje się to być oryginalne, bo nie spotykam się z tym zbyt często.

Twój opis jest krótki, aczkolwiek pisanie o sobie jest trudne, dlatego posłużyłaś się przyjaciółmi, którzy napisali kilka zdań o Tobie. To był strzał w dziesiątkę. Nikt nie zrobi tego lepiej niż oni, nawet jeśli zbyt koloryzują, by się podlizać.

Brakuje mi opisów bohaterów, ale tego zazwyczaj mi brakuje. Lubię porównywać swoje wyobrażenie z wyobrażeniem autorki.

4,5/5

Statystyka:

Spamu nie zauważyłam, także zakładam, że go usuwasz. Odpowiadasz również na komentarze od czytelników, ale bardziej można to zauważyć w ostatnich rozdziałach, niż na początku Twojej działalności.

1,5/2

Od oceniającego:

Bonus ode mnie: za pomysł, w końcu coś innego niż dzieje Huncwotów, chociaż fragment, że dziewczyna jest ze świata Mugoli i czytała książkę o Harrym Potterze wyrzuciłabym z pamięci, jak najszybciej. To akurat, dla mnie, jest mało oryginalne.

Za dialogi między głównymi bohaterami, w których to przekomarzali się i dzięki którym było czuć między tą dwójką chemię.

2/5

Podsumowanie:

Jeśli chodzi o aspekt zewnętrzny: szablon, adres bloga, belka, jestem zdecydowanie za, natomiast jeśli chodzi o treść opowiadania również jestem za, tylko w mniejszym stopniu. Wątek nauczyciel i uczennica jest dobry, umiesz dobrać słowa i gesty tak, że czuć chemię pomiędzy tymi bohaterami. Powtarzam się, ale myślę, że to jest dla ciebie ważne. Umieć przekazać to coś, co się między nimi dzieje. I robisz to dobrze. Najbardziej jednak boli mnie to, że wzorując się na Harrym Potterze, jej bohaterowie nie przeżywają niesamowitych historii, oni właściwie, poza jednym wyjątkiem, nie mają za sobą takich wydarzeń, jakie miały miejsce w książkach Rowling. Nie chodzi mi o to, żebyś teraz wzorowała się na nich, i nagle napisała, że Tro-ol jest w lochach, czy coś podobnego, ale mam wrażenie, że prowadzą zbyt sielankowe życie jak na świat magiczny, w którym dość dobrze zawsze widać Dobro i Zło. Myślę, że dobrym pomysłem byłoby rozwiniecie wątku z Lucjuszem.

3/5

Twoje punkty: 54/75

Ocena: dobry